كيه كه اين روزها درگير سختي ها و شرايط نامناسب نباشه، كيه كه اين روزها حالش خوب خوب و دلش آروم آروم باشه و ناله‌اي نداشته باشه، كيه كه تو دوراهي هاي بزرگ انتخاب كردن و استرس هاي اون گير نكرده باشه، كيه كه اين روزها از شنيدن اخبار بد و ديدن ناملايمات روزمره نرنجيده باشه، چه كسي رو مي‌شناسيد كه مشكلي نداشته باشه، از همه انواعش...
بيشتر آدم ها اين روزها درگيرند، مشكلات بزرگ و كوچكي كه تقريبا گريبان همه رو گرفته، همه آدم‌ها يك دنيا ناله دارند و دنبال گوش شنوا هستند، اما چقدر گفتن مشكلات و سختي هامون به ديگران تاثيري در بهتر شدن طولاني مدت دارند، شايد براي چند روز سبك تر بشيم اما هفته هاي بعد و بعدتر رو چه ميشه كرد، چقدر اين وسط به اون گوش شنوايي كه خودش هم شايد دنياي مشكلات رو داره فكر مي‌كنيم، چقدر به ناراحتي و غمي كه به دل اون مي‌شينه فكر كرديم، چقدر اسم اين كار رو ميشه خودخواهي گذاشت.
بهتر نيست بجاي ناراحت بودن و انتقال استرس سعی کنیم شاد باشيم و اميد و انرژي انتقال بديم، بهتر نيست با داشتن و ديدن همه ناملايمت لبخند بزنيم، شاد باشيم و شادي رو با ادمها تقسيم كنيم. بهتر نيست با همه مشكلاتي كه داريم و مي‌بينيم، جوانه اميد بكاريم بجاي بذر نااميدي پاشيدن. بهتر نیست آرامش بخش باشیم برای دیگران...
من: اوضاع روبراهه آيا؟
اون: بد نیست شکر
در حد امکان خوبه
(:
من: انقدر همه نالانند اين روزها كه شنيدن اين جمله بسي فرح بخشه
(:
اون: ما هم پرروییم
من و اون ميخنديم، خنده اي كه اميد تو دلش داره...
من: خوبی؟
(:
اون: ... و خیلی اوضاع به هم ریخته ایه از این نظر
اما به طور کلی آرومم
من: مهمش همینه که آرومی
اون: خیلی خوبه که آدم خیالش راحت باشه هر چی که بشه باز می تونه آروم باشه، آروم بمونه...
(:
من: چه خوبی کسی باشه که وقتی ازش می‌پرسی بگه آرومم و بدونه که میشه آروم بود
(:
متن های بالا گفتگوي من با دو نفر بود كه من هم از مشكلات بغرنجشون خبر دارم. مشکلاتی که در نوع خودش از نوع حاد به حساب میان، اما اميد دارند، شادي كردن و زندگي كردن بلدند و آرامش رو به سايرين انتقال ميدند.
خیلی از ادمهاي شاد و لبخند بر لب هم مثل همه درگيري زيادي دارند اما اندازه ديگران خودخواه نيستند و بذر اميد و شادي مي‌پاشند.
تمام این متن به احترام دو دوست عزیزی که گفتگو باهاشون حالم رو بهتر کرد و "م" نوشته شده...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر