نوشتن

نشسته بودم و بلاگ میخواندم، بعد مردن گودر هیچکدامشان آنقدر عزیز نشد، ایراد و اشکال و تبلیغاتشان که بماند، در دسته رفقا تعداد پستها بیش از حد معمول بود، دیدم تعدادی پست ندیده از "الف" که مدتهاست بلاگش تعطیل است، اضافه شده. ذوقم فرای تصور بود از اینکه نوشتنش آمده و قرار است باز هم از بلاگش بخوانم. بازشان که کردم پست های قدیمی بود که به اشتباه رایج فیدخوان ها به نخوانده ها تبدیل شده بود، دلم سوخت و خواست.
رفقای دور و نزدیک! کاش بنویسید، کاش گاهی یادتان بیاید که دوستی همین اطراف یا کیلومترها دورتر دلش هوایتان را کرده، هوای نوشته هایتان که شبیه خودتان است.