جمعه، فروردین ۳۰، ۱۳۹۲

به غنج و دلال خویش

تمام خستگی‏ روزها، دلگیری ودلتنگی ساعتها  و تمام نامهربانی‏ و سختی‏ دقایق زندگی به سادگی پاک کردن شعری از تخته سیاه کلاسی زواردررفته و نگاه به چشمان معصوم کودکانی می‏توانست ناپدید شود.
گذشت زمان چقدر پسرها را با تمامی تفاوت‏ها و دنیایی دور، شبیه پدران می‏کند، عادت‏ها کوچک، ظاهر، عشق و علاقه‏ها، آرزوها و آرزوها و آرزوها...
آرزوی دور از دست من و سالها در دستان پدر، تخته سیاه کلاس و کتاب کهنه ادبیاتی در دستانم، سفر به دنیای شیرین شعرها و داستان‏ها، نوشته ها و نوشتن‏ها، خواندن‏ها و گوش سپردن‏ها...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر