در تمام نا امیدی این روزها، در تمام تاریکی و سایه های سیاه بالای سرمان، در تمام سکوت و رخوت‌مان، در تمام روزهایی ناجوانمردانه سرد این ایام که زمین دلمرده‌ست و سقف آسمان کوتاه، در تمام این روزها که حسرتمان یاد سه سال پیش است و خاطراتمان خودآزاری‌ست ، دلم سخت امیدوار است. سخت امیدوار به روزهای سبزی که دوباره می‌سازیم، دوباره می‌خندیم و امید و روشنایی به دل‌هایمان باز می‌گردد.
روزی که عشق جای نفرت، شادی جای غم، امید جای ترس، راستی جای دروغ و تمام چیزهای سفید جای تمام چیزهای سیاه را خواهد گرفت. روز خوبی که خودمان با دستهای خودمان می‌سازیم.
روزی که عشق جای نفرت، شادی جای غم، امید جای ترس، راستی جای دروغ و تمام چیزهای سفید جای تمام چیزهای سیاه را خواهد گرفت. روز خوبی که خودمان با دستهای خودمان می‌سازیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر